çıkarım

[Alm. Schluss] [Fr. inférence] [ing. inference, illation] [Lat. illation, conclusio] [es. t. istidlal]

Verilmiş bir ya da daha çok önermeden sonuç çıkarma edimi. Doğruluğu doğrudan doğruya bilinmeyen bir önermenin, doğru olarak kabul edilmiş olan başka önermelerle bağlantısına dayanarak doğruluğunu çıkarma işlemi. Şu biçimde de söylenebilir: “Belli önermelerin kabul edilen ya da gerçek olan doğruluklarından ya da yanlışlıklarından, başka önermelerin kabul edilen ya, da gerçek olan doğruluk ya da yanlışlıklarını çıkarmak.” Önce gelen önerme ya da önermeler doğru ise çıkarılan sonuç da doğrudur, yanlışsa sonuç da yanlış olur.

Çıkarımın kendisinin yanlış olması söz konusu değildir:

Bütün iki bakacaklılar insandır.
Kuş iki bacaklıdır.
Kuş insandır.

Burada çıkarım doğru yapılmıştır; ama yanlış olan birinci önermeden çıkan sonuç da yanlış olmuştur.

// İki türlü çıkarım vardır:

Bir öncüllü çıkarım – dolaysız çıkarım: Tek bir önermeden — evirme — ter- sevirme ya da — altıklık yoluyla yapılan çıkarım.

Çok öncüllü çıkarım (tasım) -dolaylı çıkarım: Aralarında ortak bir orta terimin bulunmasıyla birbirine bağlanabilen iki ya da daha çok önermeden yapılan çıkarım, bkz. tasım.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....