doğalcılık

[Alm. Naturalismus] [Fr. naturalisme] [İng. naruralism] [es. t. tabiiye]

Her şeyi doğaya indirgemeye çalışan dünya görüşü. // Doğaya verilen anlama göre türlü biçimler alır.

(Doğa bilimlerinde) Anorganik doğa bilimlerinin ilkelerini saflaştıran, yöntemlerini tüm gerçekliğe aktaran görüş (bilimsel doğalcılık).

(İnsanbilimde) insanı yalnızca bir doğa varlığı olarak gören, insanın doğa içinde ayrı, kendine özgü bir yeri olduğunu ileri süren bütün görüşleri yadsıyan öğreti (insanbilimsel doğalcılık).

Ahlak felsefesinde (ethikte)
   a. Doğal yaşama yararlı olan şeyleri iyi ve doğru bulan görüş (pragmacılık),
   b. Ahlakı doğal güçlerin, içgüdülerin etkisinden kalkarak açıklamaya çalışan anlayış.

(Estetikte) Sanatın ereğini doğayı olduğu gibi yansıtmada, gerçekliği bütün çıplaklığı ile ortaya koymada bulan öğreti.

Yazar : Yazılıyor...Ömer Osman SARI (Kırklareli Üniversitesi)