doğruculuk

[Alm. Wahrhaftigkeit] [Fr. véracité] [İng. veracity] [Lat. veracitas] [es. t. sıdk]

Doğruyu söyleyen kimsenin öz belirtisi, niteliği. Bir insanın söz ve eylemleriyle kanı ve inançlarının, düşünüşünün uyuşması. Bir insanın kendi kendisiyle uyum içinde oluşu. Özü, sözü bir olan kimsenin durumu.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....