duyumsamazlık

[Alm. Apathie] [Fr. apathie] [ing. apathy] [Yun. apat- heia] [es. t. fıkdan-ı hassasiyet]

1– (Genel anlamda) Duygusuzluk; az ve yavaş tepki gösteren ve bunun sonucu duygulandırıcı nedenlere karşı kayıtsız kalan insanın niteliği.

2– (Stoa felsefesinde) Bilge kişinin kendini eğitme ülküsü olarak, duygulanımlardan bağımsızlık, usa uygun olmayan duygular karşısında özgür olma ve böylelikle sarsılmazlık ereğine ulaşma durumu.