etik

[Alm. Ethik] [Fr. éthique] [İng. ethics] [Lat. ethica] [Yun. Ethikees. t. ilm-i ahlak]

Ahlak felsefesi. Ahlaksal olanın özünü ve temellerini araştıran bilim, insanın kişisel ve toplumsal yaşamındaki ahlaksal davranışları ile ilgili sorunları ele alıp inceleyen felsefe dalı.

// “İyi nedir?” ya da “ne yapmalıyız?” gibi soruları kendisine ödev olarak koyan felsefe dalı olarak da belirlenebilir.

Ethik’in türleri:

özerk (autonom) ethik: Ahlak yasasını insanın kendisinin koyması;
yaderk (heteronom) ethik: Yasanın başka bir değerden gelmesi;
biçimsel (formel) ethik: Ahlak eylemlerinde uyulması gereken genel biçimsel bir ilkenin kabul edilmesi;
içeriksel (materiel) ethik: Değer, erek ve amaçların belli somut bir düzeninin kabul edilmesi; değerlerin ve eyleme ereklerinin içerikçe belirlenmesi;
düşünüş ethik’i: Ahlak eylemini o eylemin arkasındaki düşünüşe göre değerlendirir;
başarı ethik’i: Ahlak eylemini arkadaki düşünüş ne olursa olsun, sonucuna başarısına göre değerlendirir;

ödev ethik’i ve eğilim ethik’i; önsel (apriori) ethik ve deneysel (empirik) ethik; betimleyici ethik ve düzgü koyucu (normatif, kurallar koyan) ethik; bireysel ethik ve toplumsal ethik vb.

Yazar : Yazılıyor...Hakan POYRAZ (MSGSÜ)