içduyu

[Alm. innerer Sinn] [Fr. sens interne] [Lat. sensus interior]

1– Kişinin, kendi ruhsal durumlarının ve iç yaşantılarının dolaysız olarak bilincine varması.

2– (Locke’ta) Kişinin kendi öznel edimleri ve yetenekleri üzerine düşünmesi; dış duyumun karşıtı.

3– (Kant’ta) Kendi kendini içten algılama yetisi.

Kant, zamanı, kendi kendimizi ve kendi durumumuzu görülemeyi olanaklı kılan, içduyumun biçimi (form) olarak belirlemiştir.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....