içerme

[Alm. Implikation] [Fr., İng. implication] [Lat. implicatio] [es. t. tazammun]

Mantıksal bağıntı olarak, bir şeyin başka bir şeyi kendi kapsamı içine alması. //
Bu anlamda:

a. Bir bilgi konusu kendisin- ‘den zorunlu olarak çıkan bir başka bilgi konusunu içerir. (Ör. Yerçekimi yasası, cisimlerin düşüşünü içerir.)
b. Kapsamı daha geniş olan kavram, kapsamı içine giren bütün kavramları içerir. (Ör. Cins kavramları tür kavramlarını, tür kavramları birey kavramlarını içerir.)