iyi

[Alm. gut] [Fr. bien] [ing. good] [Lat. bonus] [Yun. agathos] [es. t. hayır]

1– (Geniş anlamında)

a. işe yarar, ereğine, özüne uygun, doğru yapılmış; doğasına uygun,
b. istenmeye değer olan.
c. Değere yönelmiş, değere ilişkin, değerle belirlenmiş, değerli.

2– Ahlakın ve ahlak felsefesinin temel kavramı: Ahlaksal değer; ahlaksal olanın olumlu ana niteliğini gösteren özel kavram; ahlakça değerli olan (karşıt kavramı: kötü). Ahlak felsefesinde şu anlamlarda kullanılır:

a. (Skolastikte) Tanrının istemiş olduğu dünyadaki varlık düzeni ile uyum.
b. (Kant’ta) İstencin, içerik bakımından değil de, yalnızca ahlak yasasınca belirlenmiş olan biçimsel niteliği.

3– Somut kişi ya da edim değeri. // İyi, değerler düzeninde yüksek değerleri seçmede ortaya çıkar. Buna karşılık kötü, aşağı değerlerin yeğ tutulmasında kendini gösterir. Ayrıca: “Yararlı olan iyidir.” (yararcılık) ya da “Haz veren iyidir.” (hazcılık) görüşleri.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....