öğe

[Alm. Element] [Fr. élément] [İng. element] [Lat. elementum] [es. t. unsur]

1– (Genel olarak) Bir bileşiğin en yalın parçalarından biri. Yapıcı öğe olarak bölünmez temel parçalar.

2– (Mantıkta) Bir sınıfa (ya da bütüne) bağlı olan bireylerin her biri.

3– (Bilgi öğretisinde) Kavram ve yargılar (bilgi öğeleri). // Bir bilimin öğeleri bu bilimin ilkeleri ve ilk önermeleridir, (özellikle tümdengelimli bilimlerde, örneğin geometride.)

4– (Fizikötesinde) Ana özdek, ilk özdek (Thales için su). // Antikçağda Empedokles’ten beri dört temel öğe kabul edilir: Toprak, su, ateş, hava. Pythagorasçılar ve Aristoteles bunlara beşinci öğe olarak “aether”i eklemişlerdir.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....