olguculuk

[Alm. Positivismus] [Fr. positivisme] [ing. positivism] [es. t. ispatiye]

Araştırmalarını olgulara, gerçeklere dayayan, fizikötesi açıklamaları kuramsal olarak olanaksız, kılgılı olarak yararsız gören; deneyle denetlenmeyen soruları sözde soru olarak niteleyen felsefe doğrultusu.

// Terim olarak, A. Comte’un felsefeye getirdiği bir kavramdır. Olguculuğun temel kavramı olan olgu olgulcular arasında türlü anlamlarda kullanılagelmiştir; ancak hepsinin birleştiği, doğa bilimlerinin evren tasarımına ve yöntemlerine uyma zorunluluğudur. Olguculuğu dizge olarak kuran A. Comte’dur, ama Comte’dan önce D. Hume, d’Alembert ve Turgot da aynı doğrultudadırlar; başka temsilcileri: Mili, Spencer, Mach, Avenarius vb.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....