ruhbilimcilik

[Alm. Psychologismus] [Fr.psychologisme] [ing. psychologism] [es. t. ruhiyatçılık]

1– Özellikle tinsel ve kültürel olayları (din, sanat, ahlak vb.) tek yanlı olarak yalnızca ruhbilimsel açıdan inceleme ve açıklama.

2– Ruhbilimi bütün bilimlerin ve felsefenin temeli yapma eğilimi.

3– Mantıksal ruhbilimcilik: Mantığı ruhbilim ile eşit kılan, mantığın temelini ruhbilimde bulan öğreti.

Yazar : YAZARINI BEKLEYEN MADDE....